Accountants doen hun werk slecht en dat is vooral zuur voor beleggers, schrijft Errol Keyner van de Vereniging van Effecten Bezitters.
Het AFM onderzoek naar de kwaliteit van de controlerende accountants heeft veel stof doen opwaaien.
De toezichthouder had tien dossiers per accountant gecontroleerd. De conclusies waren stuitend: EY had bij drie van de tien grote steken laten vallen, Deloitte en PwC ieder vier. Het geplaagde KPMG zeven.
Gezien de mediastorm die KPMG al maanden ondergaat, zou je bijna stellen dat het meevalt dat drie van de tien gecontroleerde KPMG dossiers wel door de beugel kunnen.
Hoewel de Big-4 nu meer zelfreflectie toepassen dan bij een kritisch AFM rapport enkele jaren eerder, proberen ze de conclusies te bagatelliseren. Het mag dan wel zo zijn dat de accountantscontroles onvoldoende waren, maar gelukkig bleek bij nader onderzoek dat de eerder goedgekeurde cijfers niet materieel hoefden te worden aangepast. Geen man overboord dus.
Onzin. Wat de accountants vergeten is dat voor een debacle twee zaken nodig zijn. Er moeten namelijk malversaties binnen de gecontroleerde onderneming zijn, alvorens een slechte accountantscontrole pijn doet. Met andere woorden, de accountant fungeert als airbag bij ongelukken.
Gedupeerde beleggers van bijvoorbeeld Imtech, VanderMoolen, SNS Reaal, Fortis, Landis, LCI, Innoconcepts en voorheen Ahold begrijpen na het AFM onderzoek beter hoe het zover heeft kunnen komen met hun belegging. Ook bij hen heeft de accountant niet of veel te laat aan de bel getrokken. Alleen hadden zij de pech dat hun onderneming werd geleid door incompetente en soms zelfs frauduleuze bestuurders.
Toen het ongeluk kwam, bleek de airbag niet te functioneren. De onderneming ging ten onder, of liep ernstig letsel op.
Errol Keyner is adjunct-directeur bij de Vereniging van Effectenbezitters (VEB), maar schrijft dit artikel op persoonlijke titel.
Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl
